Reforma administracyjna w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym – przebieg i konsekwencje

Streszczenie w języku polskim

Reforma administracyjna w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym (1863–1864) miała na celu pełną integrację regionu z Imperium Rosyjskim. Po niepowodzeniu polskich starań o autonomię władze rosyjskie systematycznie centralizowały zarządzanie, rozwiązując polskie instytucje i zastępując urzędników Rosjanami. Kluczowe reformy obejmowały zniesienie Sekretariatu Stanu Królestwa Polskiego, Rady Stanu i różnych komisji rządowych. Powołano nowe organy administracyjne, takie jak Komitet do Spraw Królestwa Polskiego i Komitet Urządzający, które miały nadzorować zarządzanie i unifikację prawną. Kraj został podzielony na nowe gubernie i powiaty, zwiększając rosyjską kontrolę nad lokalną administracją. Reformy dotyczyły również polskiego społeczeństwa, osłabiając inteligencję i zwiększając nadzór policyjny. Do 1876 r. reforma administracji była prawie zakończona, a Królestwo było coraz częściej nazywane Krajem Nadwiślańskim, co symbolizowało jego zmniejszoną autonomię. Proces ten był zbieżny z podobnymi rosyjskimi działaniami w Finlandii, odzwierciedlając szerszą imperialną politykę unifikacji.